منتظران مهدی

فرض کن حضرت مهدی (عج) به تو ظاهر گردد
ظاهرت هست چنانیکه خجالت نکشی
باطنت هست پسندیده ی صاحب نظری
خانه ات لایق او هست که مهمان گردد
لقمه ات درخور او هست که نزدش ببری 
پول بی شبهه و سالم ز همه دارایت
داری آن قدر که یک هدیه برایش بخری
حاضری گوشی همراه تو را چک بکند
با چنین شرط که در حافظه دستی نبری 
واقفی بر عمل خویش تو بیش از دگران
میتوان گفت تو را شیعه اثنا عشری؟ 

اللهم عجل لولیک الفرج

شام غریبان می گذرد ...
و ما
آسوده خیال که حسین کشته گشت !!!
و ما
خوب عزاداری اش کردیم ،
و دوباره باز می گردیم به ابتدای راه
تو سوگند کذب می خوری به خون حسین !!!
و من ...
فراموش می کنم این دست خط ها را
که اگر عاشورایی مانده بودیم سالی
کربلای مهدی عج رقم می خورد سال ها پیش...
و محرّم بعد؛
باز قضا می کنیم این عزای هزارساله را
و بشر،
فراموش کارترین مخلوقات است ...

[دختر بچه شفا گرفته بود ازش سوال کردم چه دیدی و چه شنیدی؟ ؟..]

دخترک با آرامشی خاص گفت هیچ. فقط پدرم را خبر کنید!!!

گفت: بابا امام رضا بهم گفت «به بابات بگو دیگه به خواهرم چیزی نگه»

پدر به خادم گفت: دخیل که بستم

به امام رضا گفتم:می خوای دخترمو شفا ندی شفا نده.

اما برگردم قم به خواهرت گلایه خواهم کرد.

حسین جانم ز جا برخیز، شیرزنان خیمه‌ات دیدن تو را طلب می‌کنند، چگونه به آنان بگویم پیکرت سر ندارد
می‌خواهند یادگاری از تو داشته باشند، چگونه به آنان بگویم فرزند فاطمه (س) دیگر چیزی برای یادگاری ندارد
پیکر بی کفنت را چگونه به خاک بسپارند؛ بگویم این همه زخم تیر و شمشیر به کدامین گناه ناکرده بوده
حسین جانم برخیز، اهل بیتت مردشان را می‌خواهند، چگونه به آنان بگویم غیرت را به گودال قتلگاه سر بریده‌اند؛ 
حسین جان چگونه بگویم آن سر مبارک توست که بر نیزه کرده‌اند
بگویم محاسنت را با چه خضاب کرده‌ای که این چنین سرخ‌اند
خواهرت چگونه این غربت را تاب می‌آورد، این داغ را کدامین شانه توان به دوش کشیدن بود.
این شب چقدر طولانی است
حسین جان رقیه‌ات بابا ندارد، به او می‌گویم پدرت را هم یتیم کرده بودند،‌ این کوفیان وفا ندارند ولی می‌دانم این نیز دردش را تسکین نخواهد داد.
وای بر این امت نامسلمان، با کدامین آب این لکه ننگ را از دامان خویش می‌شویند، چگونه و با چه چشمی به روی رسول خدا (ص) خواهند نگریست.

آه حسین مظلومم، آه زینب غریبم 

شهادت حضرت علی اکبر (علیه السلام) یکی از دردآورترین لحظه های عاشوراست و نحوه شهادت ایشون هم همینطور ، سعی شد به تصویر کشیده بشه ولی بیش از این در توان نبود نه فنی و نه روحی و نه به نظرم درست بود ... در هر صورت قصور کار از طرف بنده رو ببخشید ... 

در مقاتل در مورد نحوه شهادت حضرت علی اکبر (علیه السلام) چنین نوشته اند :

حضرت علی اکبر با شمشیر می تاخت و حمله می کرد تا آنکه مره بن منقذ راه را بر او بست و نیزه ای به او زد و حضرت را از پای در آورد راوی می گوید " احتواه الناس فقطعوه باسیافهم " سپاه اطراف او را گرفت و با شمشیرهایشان آنقدر به آن جوان زدند تا قطعه قطعه گشت چون جان به گلویش رسید فریاد زد ای پدر جان خداحافظ این جدم رسول الله است که تو را سلام می رساند و می فرماید شتاب کن و نزد ما بیا که جامی هم برای شما در دست دارد سپس فریادی زد و به شهادت رسید امام بر بالین فرزندش رسید و صورت خود را بر صورت فرزندش گذاشت حمید بن مسلم می گوید روز عاشورا از امام حسین شنیدم که می فرمود ای پسر جان خدا بکشد آن گروهی که تو را کشتند و در برابر خدا ایستادند و در شکستن حرمت پیامبر، بی باکی کردند در اینجا بود که اشک در دیدگان امام حلقه زد و فرمود ای علی اکبر بعد از تو اف بر این دنیا در کتاب روضه الصفا نقل شده است امام بر بالین حضرت با صدای بلند گریست به طوریکه تا آن زمان صدای گریه او را به این بلندی کسی نشنیده بود شیخ مفید می گوید زینب (س) در این هنگام از سرا پرده خیمه شتابان بیرون آمد و فریاد زد یا اخیاه و ابن اخیاه ای برادر وای پسر برادر!! و آمد تا خود را روی پیکر علی اکبر انداخت حسین سر خواهر را بلند کرد و او را به خیمه برگرداند و به جوانان بنی هاشم فرمود برادر خود را بردارید به خیمه ببرید. ( ادامه در www.aviny.com/occasi  )

مداحی حاج محمود رو هم گوش کنید بسیار سوزناک و زیباست در مورد درد دل امام حسین با حضرت علی اکبر (علیهم السلام) در لحظه شهادت هست ..

دل بابای علی پاره شدن را کم داشت/ 
این دهان گرگ ها بوی کفن را کم داشت / 
با سر انگشت زنی شکل تنش ریخت بهم/ 
ریخت و پاش بدنش ضربه ی زن را کم داشت/ 
به سر نعش علی اکبر او می خندند/ 
این "جوان مرده" همین خنده زدن را کم داشت/ 
خواهرش با وجنات پدرش در راه است/ 
شمع و گل بود که پروانه شدن را کم داشت/ 
غیر یک تکه عبا نیست برایش کفنی/ 
پیکر اندازه ی یک دشت ، کفن را کم داشت/ 
میل کوثر نکند او به پدر محتاج است/ 
لب او گریه ی یک پاره بدن را کم داشت/ 
پسری روی زمین و پدری دست به سر ... 
... بردن پیکر او گفتن "لن" را کم داشت/ 
از لبان او ندارد انتظاری این پدر / 
بین اعضای تنش عضو دهن را کم داشت...!

ید موسی و مسیحائیِ عیسی دارد
نفس تیغ کفَش معجز احیا دارد
حسنی زاده ولی ابن حسینش گویند
این حسینی حسنی رزم، تماشا دارد
ضربه ای می زند و هیمنه ها می شکند
” قاسم ” بن الحسن، اسمی که مسمی دارد
این پسر آینه ی حُسن حَسَن بود و شکست
پس حَسَن در همه ی کرب و بلا جا دارد
عسل سرخ ز کنج لب او می ریزد
لعل شیرین و لب و شور معما دارد
تاک بود و به مصاف تبر و داس که رفت
سرو برگشت، قدی هم قد آقا دارد
صورت و سینه ی تو …، پهلو و بازوی علی
چقَدَر کرب و بلا حضرت زهرا دارد

برای دریافت تمام فایل های صوتی شبهای محرم لطفا در نظرات درخواست کنید

آن شب مسلم نمی‌خوابید مدام داخل اتاق می‌رفت و بیرون می‌آمد و به آسمان نگاه میکرد و میگفت : لاحول و لا قوه الا بالله ، لا اله الا الله ، سبحان الله ، الله اکبر ، سردرگم بود ، نمی‌دانست چه کند با خود می‌گفت : حسین ع چه خواهد کرد ؟ نمی‌دانست تکلیفش چیست؟ اگر اربام بخواهد صلح کند من نماینده او هستم من هم باید صلح کنم و اگر بخواهد با آن یاران کم بجنگد کشته خواهد شد، پس من هم می‌جنگم و کشته می‌شوم، خیالی نیست! من در کوفه آبروی حسینم ، آبروی علی ع هستم ، همه مسئولیتها متوجه من است ....

بســـم الـلّـه الــرحمـــن الــرحیــــم

اشاره ای به علل قیام امام حسین علیه السلام

بخش دوم

2- روش «عُـمَـر» در تقسیم  بیت المال:

پیامبر گرامی  اسلام  اموال  عمومی  را میان مسلمانان به طور  مساوی 

 تقسیم  می فرمود  و به  هیچ  کس  بیش  از دیگری  نمی داد. «اَبوبَکر» 

نیز در مدت  خلافت  خود  بر اساس تساوی  و برابری  رفتار  می کرد،

ولی  «عُـمَـر»  در سال  بیستم  هجری  که  برای  هر یک  از مسلمانان 

 مقرّری 

 خاصی  تعیین  کرد، روش  تبعیض  را در پیش  گرفت  و به  مسلمانان

نخستین  بیش  از دیگران  داد، مهاجرین  را  عموماً بر انصار مقدم  داشت،

به  عرب  بیش از عجم،  و به خانواده های  معروف  و اصیل،  بیش  از  

افراد  گمنام  سهمیه  معین  کرد. و همچنین  قبیله ی  «مُ ـضَـر=mozar» را

به  «رَبیعه=rabiyeh»

ترجیح  داد.  و برای  هر یک  از افراد  قبیله ی  اوّل، سیصد  دینار و برای  

افراد قبیله ی  دوّم،  دویست  دینار مقرر کرد. و نیز برای  قبیله ی «اَوْس» 

بیش از « خَـزرَج»،  سهمیه  معین  نمود. این  روش  پیدایش  طبقات 

 اجتماعی  

 را  در جامعه ی  اسلامی  پی  ریزی  نموده  و مزیت  دینی  را از راه  

برتری  مادی  قرار داد  و وسیله ی  جدیدی  برای  برتری  طلبی  

«اریستو کراسی  قُرَشی»  که  با روی  کار آمدن  «ابوبکر»، جان  تازه ای 

گرفته بود، قرار داد. تبعیض  میان  مُ ضَر» و  «رَبیعه»  و «اَوْس  و

خَـزرَج»  عامل  تازه ای  بر نزاع  و رقابت  قبیله ای  افزود.

بســـم الـلّـه الــرحمـــن الــرحیــــم

اشاره ای به علل قیام امام حسین علیه السلام

بخش اول

همان  طوری  که هر پدیده ی  مادی،  زاییده ی  علل  و عواملی  است  که  دست به دست

هم  داه  آنرا پدید  می آورند، هر حادثه ای هم  که  در جهان اتفاق  می افتد،

بدون علت  نیست. این  مسئله  چه  در حوادث  کوچک  روزمره  و چه  در

رویدادهای  مهم  جهان، صادق است . بر این  اساس  اگر مبدأ  انقلاب  امام  

حسین  علیه السلام  را  سال  60 یا 61  هجری  بگیریم، سخت  اشتباه    

 کرده ایم. مبدأ  انقلاب  حسین  بن  علی  سال  60 هجری نبود بلکه سالهای

پس  از  وفات  پیامبر  بود. اینک  در صدد  هستیم  3  موضوع  اساسی  ذیل

را که  زمینه ساز یکی  از مهمترین  رخدادهای  مهم  صدر اسلام  یعنی 

حوادث  دوران  عثمان  بودند  بررسی  کنیم:

 ا- منطق  سَقیفِه  2- روش  عُمَر در تقسیم  بیت المال  3-  مسئله ی  شورا

1- منطق  سَقیفِه:  خلاصه ی  ماجرا از این  قرار است  که  بلافاصله  پس  از

 رحلت  پیامبر گرامی  اسلام، عده ای  از انصار، خودسرانه  در سَقیفِه ی      

 بَنی ساعِده  جمع  شده  در باره ی   حکومت  بعد از پیامبر  به  گفتگو

پرداختند و آن را حق خود اعلام  نمودند. در این  هنگام عده ای  از قریش 

نیز اجتماعی تشکیل  داده  بمنظور تصاحب خلافت ، بر ضد آنها  به مبارزه 

پرداختند. با آن که هر دو دسته  میدانستند  پیامبر« صلی الله علیه  و آله  و

سلّم » مدتی  پیش  از وفات، «عَلیّ بن اَبیطالِب عَلَیهِ السّلام»  را  به خلافت و

جانشینی  خود تعیین نموده  است که  آن روز به واسطه ی  اشتغال به تجهیز

و تَکفین بدن پیامبر همراه  بَنی هاشِم وعدّه ای از اَنصار در  جریان شورا

 شرکت نکرده بود.

اَبوبَکر با سخنان  خود  آتش  کینه ها  و عداوتهای  نهفته  میان  دو قبیله

از اَنصار یعنی  اَوْس  و  خَـزْرَج  را شعله ور ساخت  و با ذکر کشتارها

  و زخمهای  التیام  ناپذیری که  میان  دو قبیله ی   مذکور رخ  داده  بود، آنها

را  بر ضد یکدیگر تحریک  نمود. در اثر این تحریک  میان  انصار، 

دو دستگی  افتاد  و افراد  قبیله ی   اَوْس  پیشدستی  کرده  با  اَبوبکر، بیعت

  نمودند  و «سَعد بن عباد ه ی  خَـزْرَجی »  کاندیدای  طایفه ی  خَـزْرَج 

 شکست  خورد.

(نکته: بی جهت  نبود  که  وقتی عُمَر، بیت المال  را بر اساس روش  خود

 یعنی  به طور نامساوی  تقسیم  کرد و به  بعضی از مسلمانان، بیشتر داد،

به قبیله ی   اَوْس   بیش  از  خَـزْرَج  سهمیه معین  نمود!)

روح  تعصّب  قبیله ای  که  روز سَقیفِه  نمودار گردید  درهای  فتنه  را به

سوی  مسلمانان  گشود.

بسم الله الرحمن الرحیم

در اضطراب چه شب‌ها که صبح شان گم شد

چـه روزهـا کــــه گـرفـتـــــار روز هـفــــتـم شد

چه قدر هفته پر از شنبه شد، به جمعه رسید 

و جـمـعــــه روز تـفــــرّج بـــــرای مـــــردم شـد! 

چه قــدر شنبـه و یـک شنبـه و دوشنـبه رسید

ولی همـیشه و هـر هـفـتـه جـمـعـه ‌هـا گم شد 

چه هفته‌ها که رسید و چه هفته‌ها که گذشت

شمـارشی کــه خلاصـه بـه چـنـد و چـنـدم شد 

و هـفـتـه‌ای که فـقـط ریـشه در گذشتن داشت

بـرای شعـله کـشیـدن بـه خـویـش هـیـزم شد

نـه شنـبـه و نـه بـه جـمـعـه، نـه هیـچ روز دگر

در انتــظار تـو قـلـبـی پـــر از تـلاطـــــم شد !؟ 

کـــدام جــمـعـه‌ مـــوعـــود می‌زنـی لـبـخـنـد

بـه این جـهـان کـه پـر از قـحطی تبسم شد؟

بــرای آمــدنـت جـــمــعــه‌ای مـعـــیــن کـــن

کـه هـفتـه‌ها همـه‌شـان خـالی از تـرنـم شد

بسم الله الرحمن الرحیم

بسم رب الشهدا و الصدیقین

پیشنهاد میکنیم این صوت رو از دست ندید!

" لینک دانلود  " 

شهید سید محمد حسین امامی‌الطریق می‌گوید: 
عزیزان! 
شهدا سه امانت بزرگ امام، اسلام و انقلاب را به دست شما سپرده‌اند؛ 
امانت‌هایی که خود تا سر حد شهادت از آن پاسداری نموده‌اند.